(( باز هم امیدوارم به کسی بر نخوره!! کلی با خودم کلنجار رفتم که این مطلب رو بنویسم یا نه! بالاخره توکل بر خدا کردم و نوشتمش. فقط امیدوارم به کسی برنخوره !! ))
اینجا یه سوپر مارکته. همه چی آروم بود تا اینکه پدر و پسری پاشون رو گذاشتن توی مغازه.
پسرک طوری سرفه می کرد که گویا با تنگی نفس دست و پنجه نرم می کنه. سینه اش صدای خس خس می داد.
* پسرک، سرفه کنان و با مظلومیتی هرچه تمامتر، رو به پدرش کرد و گفت: بابایی! برام از این کلوچه 500 تومنی ها میخری؟
* پدر با خشونت هر چه تمام تر رو به پسرش کرد و گفت: نه! حرف مفت نزن!
* پسرک گفت: بابایی! تو رو خدا !!! گرسنمه... از صبح تا حالا هیچ چی نخوردم! فقط 500 تومن !
* پدر بعد از یه نگاه خشمگین و زدن یک سیلی محکم توی گوش اون پسرک بینوا گفت: گفتم نه! صبح تا شب مثل خر کار می کنم، اونوقت بیام بریزم توی شکم تو که دو ساعت دیگه، همشو توی توالت خالی کنی!!! نه! من برای این پول عرق می ریزم و زحمت می کشم. مثل خر این ور و اون ور می رم تا دو قرون پول در بیارم. اونوقت تو می خوای کلوچه کوفت کنی؟
* پسرک در حالیکه به شدت سرفه اش گرفته بود، گفت: غلط کردم بابایی ! ممنونم که صبح تا شب برام زحمت می کشی! من راضی نیستم پولت رو به خاطر من حروم کنی !
* پدر بعد از اینکه تمام عصبانیتش رو روی پسرک بینوا خالی کرده بود، رو به فروشنده کرد و گفت: آقا...! آقا...! لطف می کنی سه بسته از اون سیگاراتون بهم بدین؟ خب باید چقدر تقدیم کنم؟ اینم 4200 تومن ، خدمت شما ...
اون موقع بود که با خودم گفتم: چقدر خوبه آدم صبح تا شب به قول خودش مثل خر کار کنه، تا هم پولش رو دود کنه، هم صدای سرفه های پاره ی تنش رو گوش کنه ...
چقدر خوبه که آدم به خاطر 500 تومن، صورت پاره ی تنش رو با سیلی نوازش کنه و اونوقت خودش مبلغی بیش از 8 برابر اون رو خرج دود و دمش کنه !!!
واقعا حیرت آوره ...
خر شدن یا نشدن، مسأله این نیست. مسأله اینه که چرا و برای چه چیزی یا چه کسی؟
خدای نکرده اگه یه آدمی قراره یه روزی خر بشه (یعنی خودش رو خر بدونه)، بهتر نیست برای خانوادش خر باشه تا اینکه برای دود و دم ؟
عرق ریختنی که نتیجه اش ناراحتی خونواده و دود کردن تمام زحمات آدم باشه، نمی دونم چه اسمی رو می شه روش گذاشت ...
( مخاطب این حرفا، فقط قهرمان نقش اول همین داستانه! همون آقای سیگاری! یه وقت به کس دیگه ای برنخوره !!)
ناخودآگاه یاد یه حدیث و یه آیه افتادم.
آیه ی 195 سوره ی بقره: وَ لا تُلْقُوا بِأَیْدیکُمْ إِلَى التَّهْلُکَةِ وَ أَحْسِنُوا إِنَّ اللهَ یُحِبُّ الْمُحْسِنینَ.
خودتون رو با دست خودتون به هلاکت نیندازید، نیکی کنید که خداوند نیکوکاران را دوست دارد.
مولایمان امام علی علیه السلام چه نیکو فرموده اند که:
مَنْ ساءَ خُلْقُهُ مَلَّهُ اَهْلُهُ. هر کس بداخلاق باشد، خانوادهاش از او خسته میشوند.
یـــــــاعـــــلـــــی
