** پرونده ای که دیر یا زود، به واقعیت خواهد پیوست اگر ...
این دادگاه کاملا رسمی است. لطفا قیام کنید !!
متهم پرونده: رزمنده ی هشت سال دفاع مقدس.
اتهامات وارده: جانبازی، عشق به وطن، عشق به مملکت، عشق به حفاظت از ناموس، عشق به خاک، عشق به خمینی،عشق به فرمانده، عشق به مردم، عشق به دین، عشق به دینداری، عشق به اهل بیت، عشق به ...
دادگاه رسیدگی: جامعه.
قاضی پرونده: بعضی از افراد جامعه.
حکم صادره:
پس از بررسی های صورت گرفته و اثبات اتهامات درج شده در پرونده، این شخص، به بی توجهی، تحمل درد و رنج جانبازی، خانه نشینی، فراموش شدن توسط برخی مسئولین، و از همه مهمتر فراموش شدن توسط سایر افراد جامعه محکوم می گردد.
به علت سنگین بودن پرونده ی این شخص، دستور داده می شود که هر چه سریعتر تمامی عکس ها و اسامی این گونه افراد از سطح شهر جمع آوری شده و به جای آنها از تصاویر رونالدو، مسی، محمدرضا گلزار، مهناز افشار و سایر بازیگران و بازیکنان و هنرمندان و ... استفاده شود.
همراه داشتن تصویر این گونه اشخاص جرم تلقی شده و کسانی که مرتکب جرم مذکور شوند، به أشد مجازات تنبیه خواهند شد.
به کسانی که ما را در حذف نام و یاد این افراد یاری کنند، جوایز ارزنده ای اهدا خواهد شد.
لازم به ذکر است که کلیه ی دستگاه های دولتی و غیر دولتی، موظف به اجرای کامل حکم صادر شده می باشند.
آن دسته از مراکز درمانی که به مداوای رایگان این افراد بپردازند، به جرم اسراف در بیت المال و حیف و میل کردن سرمایه های ملی، مجازات خواهند شد. و به این مراکز شدیدا توصیه می شود که بجای ارتکاب این گونه جرایم، سرمایه های خود را در جذب بازیکنان میلیاردی از سایر کشورها بکار بگیرند.
چرا که وظیفه ی ما، رشد فوتبال و بازیکنان آن است و در قبال متهمین این پرونده، هیچ گونه مسئولیتی متوجه ما نیست.
یک کلام، ختم کلام.
به واقعیت پیوستن این پرونده یعنی کم کاری من و تو، یعنی سستی و کم اهمیتی من و تو به قهرمانان اصلی داستان.
اگه دیر بجنبیم و از خودمون سستی به خرج بدیم، بالاخره یه روزی هم می رسه که چنین پرونده ای به واقعیت بپیونده.
پس هم هوشیار باشیم و هم دست به کار.
راستش این مطلب هم از اون مطلب هایی بود که کلی با خودم کلنجار رفتم تا اینکه اونو در معرض نمایش عموم قرار دادم.
نوشتن این مطلب وقتی به ذهنم خطور کرد که تصاویر وحشتناکی از زخم های یک جانباز رو دیدم.
به هر حال، من درد دلم رو گفتم، واقعا نمی دونم چکار می شه کرد یا اینکه اصلا متوجه منظورم شدید یا نه !!
به هر حال، گفتنِ جمله ی (زنده باد یاد و خاطره و نام رزمندگان) دردی رو دوا نمی کنه، فقط می تونه دردی رو بصورت موقت آروم کنه.
برای درمان درد باید دست به کار شد.
یـــــاعـــــلـــــی
امیرحسین جهانفر
